Η Επιστροφή
Δεν είναι τραγούδι. Είναι κραυγή.
Διαβάζοντας τον στίχο, ακούγοντας συγχρόνως και τη μουσική, αναδύθηκαν αυτόματα συναισθήματα νέα και παλιά.
Ένοιωσα στο πετσί μου, τους ίδιους ανέμους, τις ίδιες εφηβικές ανησυχίες με τα αναπάντητα ερωτηματικά να με ακολουθούν έως και την ενηλικίωσή μου. Έως και τώρα... Θλιβερή διαπίστωση!
Για μας... όσες σημαίες κι αν ανεμίσαμε, δεν άλλαξε ποτέ τίποτα.
Αιώνιοι θεατές!
Καλή ακρόαση
Ντίνα Παπαϊωάννου
Στίχοι
Για μας...
Για μας που παραμείναμε αιώνιοι θεατές
Που δεν μας συνέβηκαν μεγάλες αλλαγές
Για μας… Ποιος θα μιλήσει
Ποιος τη ζωή μας με μουσική θα ντύσει
Για μας…
Για μας που παραμείναμε κερκίδες αδειανές
Που μάταια περίμεναν να δούνε θεατές
Για μας… Ποιος θα μιλήσει
Ποιος θα βρεθεί για τη ζωή μας να δακρύσει
Για μας…
Για μας που δεν αντέξαμε τα λόγια τα σοφά
Που έμοιαζαν στα μάτια μας όλα περιττά
Για μας… Ποιος θα μιλήσει
Ποιος την μιζέρια μας με φώτα θα στολίσει
Για μας…
Για μας που δεν ελπίζουμε σε τίποτα άλλο πια
Που μείναμε ασήμαντοι μα γεμάτοι ιδανικά
Για μας… Ποιος θα μιλήσει
Υπάρχει κανείς να μπορεί να μας αγγίξει
Για μας…
Για όλα τα ναυάγια της ζωής
Χαμένους σε κυκλώνες ηδονής
Που δεν μας χαμογέλασε ποτέ κανείς