Είδα το κόσμο σε αμέτρητες ταινίες
Είδα βιβλίο με γραμμένες ιστορίες
Είδα παιχνίδια που πολλά ήταν στημένα
Είδα το κόσμο με χαρτιά σημαδεμένα

Και αρχίζω το ζεϊμπέκικο στο δρόμο
Για να ξορκίσω το ρουφιάνο μου το πόνο
Σηκώνω χέρια για να δω τον ουρανό μου
Για να του πω πως ότι είδα ήταν δικό μου

Είδα σκιές να κυνηγάνε σα τους ψεύτες
Είδα αγάπες ν’ αφανίζονται σα κλέφτες
Είδα φρικιά μες τη ψυχή με μάσκα ανθρώπου
Είδα φιλίες πουλημένες επί τόπου

Και αρχίζω το ζεϊμπέκικο στο δρόμο
Για να ξορκίσω το ρουφιάνο μου το πόνο
Σηκώνω χέρια για να δω τον ουρανό μου
Για να του πω πως ότι είδα ήταν δικό μου