Πώς να αποτρέψω αυτό το ισχυρό συναίσθημα
Βυθισμένη στο άρωμα του κορμιού σου
Απολαμβάνω γλυκά όλα σου τα προνόμια
Και κυλάω στις κρυφές πτυχές του μυαλού σου
Καταργώ τους κανόνες της φριχτής λογικής
Υποκύπτω στα πάθη μου με σθένος
Η αγκαλιά σου το δέος μιας μυησης ερωτικής

Η ανάγκη μου να σ’ έχω, σταματάει το τέλος

Ηλιόλουστη αχτίδα του έρωτα
Μας περιέχεις αναλλοίωτα
Τα όνειρά μας αγκαλιάζουνε το άπειρο
Ηλιόλουστη αχτίδα του έρωτα
Της ψυχής μας τα αφανέρωτα
Δίχως πρέπει δίχως όρια και αύριο

Ώσπου να λύσουμε τα υπαρξιακά μας
Έλα Να σβήσουμε τις καμάρας στο φως
Να αγκαλιαστούμε και να πούμε τα δικά μας
Ξεχασμένοι και απ’ τον ίδιο το Θεό

Ηλιόλουστη αχτίδα του έρωτά
Μας περιέχεις αναλλοίωτα
Τα όνειρά μας αγκαλιάζουν το άπειρο
Ηλιόλουστη αχτίδα του έρωτα
Της ψυχής μας τα αφανέρωτα
Δίχως πρέπει δίχως όρια και αύριο