Ένα φεγγάρι η καρδιά μου σκοτεινό
σ’ υπερωρία βραδινής περιπολίας
πιάνει κουβέντα και ρωτάει το θεό
πόσο κοστίζει η χαρά μιας αμαρτίας.

Σ’ αργό ζεμπέκικο γυρίζει ο ουρανός
τραβάει μια τζούρα απ’ τ’ αναμμένο του τσιγάρο
έχει τα κέφια του απόψε ο Θεός
ακούει τραγούδια λαϊκά και Μητροπάνο.

Πες μου που πουλάν καρδιές,
σ’ αμαρτωλούς κι αλήτες
κυρά – ζωή τα βάσανα
και Ρόζα των κομπιούτερς
χαράματα σ’ αναζητώ
στη Σαλονίκη πάλι,
Λαδάδικα μες στα στενά,
μα λείπει το δοξάρι.

Σ’ ένα δωμάτιο παγωμένο σκοτεινό
και την καρδιά, στα λάθη της παραδομένη
πιάνει κουβέντα και ρωτάει το Θεό
από τι πάστα τελικά, είσαι φτιαγμένη.

Σ’ αργό ζεμπέκικο γυρίζει ο ουρανός
τραβάει μια τζούρα απ’ τ’ αναμμένο του τσιγάρο
έχει τα κέφια του απόψε ο Θεός
ακούει τραγούδια λαϊκά και Μητροπάνο.